Γράφει η κ. Aglaia Skepetari
Ο Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου, λέγεται και Τρυγητής γιατί γίνεται ο τρύγος των σταφυλιών.
Στα ορεινά χωριά της περιοχής μας τα κλήματα ήταν συνήθως σκαρφαλωμένα πάνω σε ψηλά δέντρα (σκαμνιές, πουρνάρια κλπ), γι' αυτό και για την συγκομιδή των σταφυλιών απαιτούνται πολλά χέρια για το τρύγισμα, το κατέβασμα από τα δέντρα μέσα σε σακούλια ή σε κοφίνια, το κουβάλημα στο χώρο όπου αφού τελείωνε η συγκομιδή θα γινόταν το πάτημα των σταφυλιών για την παραγωγή του μούστου, του κρασιού και του τσίπουρου.
Κάθε στάδιο όλης αυτής της διαδικασίας συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι συχωριανοί με μεγάλη ευχαρίστηση και ικανοποίηση και συχνά έπαιρνε το χαρακτήρα λαϊκού πανηγυριού .
«Το λέει ο πετροκότσυφας στο δροσερό τ᾿ αυλάκι,
το λεν στα πλάγια οι πέρδικες, στην ποταμιά τ᾿ αηδόνια,
το λεν στ᾿ αμπέλια οι λυγερές, το λεν με χίλια γέλια,
το λέει κ᾿ η Γκόλφω η όμορφη, το λέει με το τραγούδι:
– Αμπέλι μου, πλατύφυλλο και παρακλαδεμένο,
δέσε σταφύλια κόκκινα, να μπῶ να σε τρυγήσω,
να κάμω αθάνατο κρασί, μοσκοβολιά γιομάτο.
Μες στα κατώγια τα βαθιά σαν μόσχο να το κρύψω,
να το φυλάξω ολάκερες χρονιές, ακέριους μήνες,
ώσπου να ῾ρθει μιαν άνοιξη, νἄρθει ένα καλοκαίρι,
να γύρει από τη μακρινή την ξενιτιά ο καλός μου.
Να κατεβώ μες στην αυλή, να πιάκω τ᾿ άλογο του,
να τον φιλήσω αγκαλιαστά στα μάτια και στο στόμα,
να τον κεράσω, αμπέλι μου, τ᾿ αθάνατο κρασί σου,
της ξενιτιάς τα βάσανα να πάν, να τα ξεχάσει.»
 |
| φωτογραφία κ. Aglaia Skepetari |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου