Ιστορίες του Χωριού , το γράμμα !

Γράφει η κ. Φλώτσιου Έφη 

Το γράμμα

Εκείνα τα χρόνια το προνόμιο της γραφής και της ανάγνωσης ελάχιστοι το κατείχαν. Έτσι δεν ήταν λίγες οι φορές που οι προνομιούχοι μηχανεύονταν κάποιες φάρσες εις βάρος αυτών που δεν είχαν αυτό το πλεονέκτημα.

Ο ήρωας της ιστορίας μας ο Παναής, είναι ένας νέος που η κατάρτισή του έφτανε ως τη χρήσιμη γνώση του να μπορεί να μετράει τα πρόβατά του, να ανεβαίνει και να κατεβαίνει ως το εκατό. 

Σαν ήρθε η ώρα για το στρατό, η μάνα του αφού τον σταύρωσε για καλή τύχη του είπε,

-Να μας γράψεις Παναή να μας πεις τα χαμπέρια σ.

- Αμ’ πως να σ γράψου μωρέ μάνα, σάματις κι ξιέρoυ είπε ο Παναής,

 - Κάποιον θα βρεις Παναή μου, παρακάτ ξέρνε γράμματα, ιμείς θα καρτερούμι», είπε η μάνα και έτσι έφυγε ο Παναής.

Περάσανε δυο μήνες.

Μωρέ καλά είναι στο στρατό συλλογιότανε. Η κουραμάνα και τα φασόλια στην ώρα τους. Τίποτα δεν τον ενοχλούσε. Είχε περάσει αυτός κακουχίες...

Ένα μόνο του καθότανε που δεν μπορούσε να γράψει ένα γράμμα στη μάνα του καταπώς του είπε σαν έφευγε. Και όπως το συλλογιότανε να΄σου ο Καραμάντουλας και διάβαζε ένα γράμμα. Εντυπωσιάστηκε ο Παναής.

 -Ρε Καραμάντουλα ξέρεις γράμματα; τον ρώτησε.

-Αμ δεν ξέρω, τι με πέρασες για κάνα κούτσουρο; λέει καμαρώνοντας ο Καραμάντουλας.

-Α μπα, μα φαίνεσαι για μορφωμένος. Μεγάλη υπόθεση τα γράμματα Καραμάντουλα που λές, να εγώ τώρα είμαι στραβάδι, δεν μπορώ να γράψω ένα γράμμα στη μάνα μου.

-Και για αυτό σκας βρε Παναή, θα στο γράψω εγώ το γράμμα σιγά το δύσκολο.

-Αλήθεια ρε Καραμάντουλα θα σου χρωστάω μεγάλη χάρη άμα κάνεις τέτοιο πράμα για μένα.

-Σώπα ρε Παναή τι χάρη δεν θέλω τίποτα, αλλά αφού το λες άμα μπορείς πας στις Καλλιόπες κανά δυο μέρες αντί για μένα, αυτό μοναχά.

-Και δυό και τρεις θα πάω ολόκληρο γράμμα θα μου γράψεις αμ τι.

-Να τώρα πιάνω μολύβι και χαρτί και ξεκινάω εσύ θα λές και εγώ θα γράφω.

-Να σαι καλά ρε Καραμάντουλα, το λοιπόν γράψε...

Και έπιασε ο Καραμάντουλας να γράφει..

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι το γράμμα που ο Παναής υπαγόρευσε στον Καραμάντουλα εκείνη τη μέρα.

 Εν Λαμίαις τη 27-11-1948 

Σεβαστή μάνα πατέρα κι αδέρφια.

Μάθετε από υγεία είμαι καλά και το αυτό επιθυμώ δια εσάς. Εδώ στο στρατό είναι καλά. Τρώμε μπόλικη κουραμάνα φασόλια και πατάτες. Δεν λείπει και το κρέας αλλά είναι παλιόκρεας άνοστο. Να βάλετε το δάσκαλο να μου γράψει για την υγείαν σας και τι απόγινε με το προξενιό της αδερφής μου της Χρύσως.

Οι γίδες έπιασαν κατσίκια; Εκείνη η παρδάλω πηδάει ακόμα στα κήπια; 
Μια μέρα που μας απόλυσαν όξω είδα κάτι κδούνια σε ένα μαγαζί σαν την καμπάνα που βαρεί ο παπάς. Να μου στείλετε λεφτά σαν μπορέσετε να αγοράσω ένα για το τραΐ .

Αυτά που λέτε τα νέα του στρατού. 

 Καλήν αντάμωσιν 

 Στρατιώτης Παναής Καρακίτσιος. 

 Και αυτό είναι το γράμμα που έγραψε ο Καραμάντουλας και διαβάστηκε στο χωριό από το δάσκαλο παρουσία αρκετών συγχωριανών. 

Εν Λαμίαις τη 27-11-1948 

Σεβαστή μάνα πατέρα κι αδέρφια 

Από υγια αλλου τιποτις του ιδιου πιθιμο κι για σας Ένα έχου να σας που. Ιφτιχος πο κανα σαμπερα ναν καλα ου στρατος. Ιδι τα ντερό μ φαί. 

Τορα μαθαίνου γραματα κοντευου να τιλιωσω ν αλφαβιτα.Ιδό στου στρατό ειν αλιος δεν κατραν οπ ναν παενουμε τς καλιοπις. 
να πλιστι του τραι κι να μ στειλτι τα λιφτα του γλιγοροτιρου γιατί ιβρα κατι κδουνια σαν ερθου θα τα κρεμασου στ αφτια τ κερατά τ παπά. Κι εκινου του ζαγάρ ου γαμπρος να τσακιστι να παι κατά διαολ μιν ανεβου κι τουν παρου στα πουδάρια κι δεν τράι κι πίσου τ. 
Να μ στίλτι κι μια κάπα κινούργια μη σας πάρι ου διάουλους ολνούς. 

Αιντι πουλα ιπαμι. Μι καλι ου λοχαγός μ 

 καλιν ανταμουσι 

Στρατιοτς Παναης Καρακιτσιους 

Αφού επέστρεψε ο Παναής και κατάλαβε τι του σκάρωσε ο Καραμάντουλας έγινε θηρίο. 

Ωστόσο αυτό τον έκανε να πεισμώσει και να μάθει γράμματα. Μέχρι τα βαθιά γεράματα αυτό έλεγε. 
Το νου σας μη μείνετε στραβάδια, να ανοίξετε τα μάτια σας να μη σας πιάνουνε κορόιδα όπως έπιασε εμένα ο Καραμάντουλας, που λέτε όταν πήγα στο στρατό.... και δώστου και ξανάρχιζε την ιστορία απ’ την αρχή ...... 

 Φλώτσιου Έφη